NBK 2018 2e divisie: Veel goede uitvoeringen van Sparke's vierluik

8 De Lofklank Ureterp (Gerk Huisma): De Lofklank heeft het lastig
Fanfare laat een band horen waar de balans in de herhaling anders is dan bij het begin. De start van de Toccata is snel en het samenspel laat te wensen over. Het perpetuum mobile motief komt gehaast over. In het Hymn mist het duet spanning. Dit deel is verder prima verzorgd, al brengt het niet echt de emotie naar boven. In de Scherzo Finale wordt naar de grote lijnen gekeken, valt er veel detail weg en is het tempo niet steeds stabiel. Het werk is een behoorlijke kluif voor deze band, waar ze zich goed doorheen geslagen hebben. 

7 Constantijn Huygens Appingedam (Richard Visser)
Slagwerk zet het werk zeer ritmisch in gang. De band heeft een goed ontwikkeld geluid en het einde van de Fanfare blijft ook echt fortissimo klinken. In het tweede deel wordt precies het voorgeschreven tempo gehanteerd en dat werkt. Er is veel detail te horen en daarmee veel te genieten. Op enkele momenten is de band niet helemaal in balans, maar verder wordt er met veel zelfverzekerdheid gespeeld. In Hymn is er echt interactie tussen euphonium en cornet. Prima inzet es-cornet. Dit is spel van de bovenste plank. Jammer van het eindakkoord. Ook in het laatste deel weer de voorgeschreven tempi. Nu is de articulatie minder duidelijk dan in eerdere delen. De transparantie is hier wat minder, maar de sound van de band blijft overeind tot de laatste noot. 

6 Excelsior Ferwert (Gijs Heusinkveld): Gedurfde uitvoering van Excelsior
Een bedachtzame opening van Excelsior. Zeer fraai uitgewerkt, met een wel heel luid einde van de Fanfare. Redelijk hoog in tempo in het tweede deel valt er wel wat detail weg, maar de muziek stroomt. In Hymn neemt de dirigent een risico door de dynamiek nogal vrij te interpreteren. Het duet wordt daar ook een beetje mee gekleurd. Super inzet van de es-cornet. Nu het koraal in het forte minder onderscheidend in dynamiek is, pakt het wat minder. Prima gespeeld in duet. Het laatste deel krijgt fijne lijnen door de directie in tweeën. Even wat onzekerheid in de 4/4, maar daarna is het weer samen. Even lijkt Holmestrandsangen op een koraal, maar dat wordt snel opgepakt en een prachtig einde zorgt voor een zeer mooie uitvoering.

5 Martini Brassband Groningen (Rieks van der Velde): Puike uitvoering van Martini
In de Fanfare wordt echt een festieve sfeer neergezet. Het middendeel van de Fanfare doet plots een beetje denken aan John Williams. Een prima eerste deel wordt gevolgd door een mooi doorzichtig deel twee. Er is veel detail te horen en de articulatie helpt daarbij. In het duet weten cornet en euphonium elkaar niet tot het einde vast te houden. Het koraal heeft bij deze dirigent alle trekken van een goed Eric Whitacre koorstuk. De intensiteit raakt je aan. Het tempo stapelt die intensiteit nog meer, dit is prachtig muziek maken. Hooguit is op te merken dat het dynamisch wat aan de ruime kant is. In het vierde deel worden risico’s genomen met het tempo en ontstaat een stringendo dat niet in de partituur staat. Op het einde is de vermoeidheid wat hoorbaar, maar een puike uitvoering was dit al met al. 

4 Brassband Schoonhoven B Schoonhoven (Paul van Dalen): Gedegen uitvoering van Schoonhoven B 
Een comfortabele opening waarbij het maestoso wat minder overkomt. Verder wordt de dynamiek beheerst gehouden. De Toccata zorgt ook bij deze band voor enkele onzekere momentjes. De articulatie is in dit tempo soms te dik om het geheel transparant te krijgen. Een overtuigend begin van Hymn.  Het koraal heeft intensiteit en diepgang, als is niet alles zuiver. In het duet zitten wat kleine momentjes. Het Scherzo Finale heeft een prima begin, mooi vormgegeven door de dirigent.  Daarna blijft het zeer gecontroleerd tot het einde.

3 Euphonia Wolvega (Hendry van Loo): Wisselvallig optreden Euphonia Wolvega 
De Fanfare is goed van opzet, op bepaalde momenten wat ondoorzichtig op de 1/16 noten en in de balans zijn onderstemmen niet altijd goed hoorbaar. In het tweede deel is de dynamiek niet geheel volgens de partituur. Er valt in dit deel het nodige weg of is uit balans. De vertragingen voor de wals hebben we nog niet eerder gehoord. In de hymn ontbreekt de interactie tussen euphonium en cornet. De intensiteit van dit hymn komt minder over, al blijft het goed op stemming. In het tweede duet overvleugeld de cornet de euphonium. De aanvang van het laatste deel is goed vormgegeven. In de 4/4 maat is het ritmisch onzeker, maar in de finale doet de band wat gevraagd wordt.

2 De Bazuin B Oentsjerk (Sietse Hamersma): Solide uitvoering van De Bazuin B 
De Fanfare is hoekig en het tempo wordt strak vastgehouden, waardoor het iets minder stroomt in dit deel. In de Toccata zijn er wat oncomfortabele momenten en niet alles is hoorbaar. Hymn begint sfeervol met een prima duet, daarna wat stemmingsproblemen. In het forte ontbreekt wat diepte in de klankbalans. Het einde van dit deel is een beetje kwetsbaar. De opzet van het Scherzo Finale is uitbundig, in het Vivo is het ensemblespel op verschillende momenten niet samen. Vlak voor het Holmestrandsangen is even onduidelijk wat de band wil laten prevaleren. Ook hier wordt de finale met een rem op de dynamiek neergezet en dat werkt prima. 

1 Gereformeerde Brassband Groningen (Jan Werkman): Fijn debuut van de Gereformeerde Brassband
Een fijn begin van de nieuwkomers in deze divisie. De opening van deel 1 Fanfare klinkt echt maestoso en is vintage Sparke. Het tweede deel Toccata is weinig doorzichtig in de opzet, het tempo maakt het perpetuum mobile motief lastig te onderscheiden. Verderop in dit deel voelt de band zich meer thuis, maar in de techniek blijft het lastig. Een sfeervolle opening van Hymn met een keurig duet van cornet en euphonium. Dit duet dingt vandaag mee voor de extra prijs. De koraalmelodie wordt, met grote gebaren van de dirigent, indringend gespeeld. Hier horen we de band in haar kracht. Tot besluit het Scherzo Finale en de articulatie is hier wat dik en dat laat minder ruimte om alle techniek te horen. In de volledige versie van Holmestrandsangen neemt de band gas terug en speelt het werk comfortabel uit. Een uitvoering die staat en de lat ligt gelijk behoorlijk hoog.

Loting 2e divisie
1 Gereformeerde Brassband Groningen (Jan Werkman)
2 De Bazuin B Oentsjerk (Sietse Hamersma)
3 Euphonia Wolvega (Hendry van Loo)
4 Brassband Schoonhoven B Schoonhoven (Paul van Dalen)
5 Martini Brassband Groningen (Rieks van der Velde)
6 Excelsior Ferwert (Gijs Heusinkveld)
7 Constantijn Huygens Appingedam (Richard Visser)
8 De Lofklank Ureterp (Gerk Huisma)

Eerste band om 10.00 uur op het podium

Verplicht werk
Sinfonietta: The Town Beneath the Cliff - Philip Sparke 
(voor informatie over het verplichte werk klik hier)

Jury
Sheona White (Engeland), John Doyle (Engeland) en Luuk Tuinstra (Nederland)