Constantijn Huijgens showt fraaie klank
Overtuigende opening waarbij dirigent Richard Visser de tempi strak hanteert. Kleine ongelukjes her en der. Opvallend is dat de articulatie wat scherp overkomt. In het meno mosso lokt het ene missertje het andere uit, jammer.
In het Tranquillo herpakt de band zich en horen we de fraaie klank van deze band. In de finale is de transparantie soms minder maar spannend is het zeker. Er was veel kwaliteit om van te genieten, maar CH laat de deur wel open.