Terugblik op 166e British Open in Birmingham

Een paar dagen na de 166e editie van de British Open en de prachtige overwinning van de Cory Band maakt CU Brass de balans op.

De jury bestaande uit Paul Holland, Rob Wiffin en Stephen Roberts, zoals gebruikelijk alleen Britten, werd pas op de dag zelf bekendgemaakt. In het deelnemersveld zeventien Britse bands, op uitnodiging of via promotie uit The Grand Shield, en twee Europese bands. In dit geval de Europees kampioen van 2017 Eikanger uit Noorwegen en de British Open winnaar van 2017 Valaisia uit Zwitserland. Op voorhand het sterkste deelnemersveld ooit genoemd. En een verplicht werk dat de bands tot het uiterste testte en toch voor het publiek heel toegankelijk was. 19 uitvoeringen in ongeveer 8 uur verveelde geen moment.

Kwartet toppers
Dit kampioenschap laat een aantal verhalen achter. Allereerst waren er vier bands die de rest op ruime afstand hield. Twee van die vier bands waren de genodigden uit Europa. Cory en Brighouse bleken dit niveau ook aan te kunnen en onder de 2200 toeschouwers zullen niet veel mensen andere bands in hun top vier hebben gehad. Het verschil met de andere bands was daarvoor simpelweg te groot. Cory maakte de minste fouten en gaf een masterclass, Brighouse liet weer eens een heel afwijkende lezing horen, Valaisia overtuigde opnieuw en Eikanger miste de magie van Ingar Bergby, maar was nog steeds van grote klasse.

Cory was de terechte winnaar en neemt het grote schild mee naar Zuid-Wales. De tweede plek was voor Valaisia en de Zwitsers wonnen ook de prijs voor beste solist, principal cornet Vincent Bearpark. Brighouse wist ook de veertigste keer na hun vorige titel niet te winnen. Het bleef dit keer bij brons en de prijs voor de beste euphoniumspeler, Philippe Schwarz. Eikanger gaat terug naar Noorwegen met een vierde plek en Jon Vegar Sol Sundal mocht de prijs voor de beste sopraanspeler meenemen. 

Het verhaal van Black Dyke
De afgelopen jaren zijn de resultaten van Black Dyke wisselvallig. Een titel komt niet meer zo vaak hun kant op. Eerder een positie tussen vier en zes. Op de vorige British Open moest de band zelfs genoegen nemen met een 17e plek en dat zette dit keer wel wat meer spanning op het optreden. Kenners hadden namelijk berekend dat een plek buiten de top tien wel eens degradatie naar The Grand Shield zou kunnen betekenen. De band kwam als 14e op het podium en maakte een ongeïnspireerde indruk met een optreden vol fouten en grof spel. Alle beroemde namen ten spijt. Met de uitslag op komst nam de spanning dan ook bij iedereen toe. Zou het een tiende plek worden of zelfs een twaalfde? Het werd uiteindelijk een vijfde plek en dat stuitte bij velen in de zaal op onbegrip. Uiteindelijk zorgde deze verrassende uitslag ervoor dat een andere verrassing uit bleef. 

De dwerg tussen de reuzen
Veel outsiders maakten het deze keer niet waar. Whitburn, vorig jaar nog tweede, werd getroffen door de vloek van de loting. Als eerste op het podium en toen was de zaak al verloren voor de eerste noot gespeeld was. Foden's, Fairey, Grimethorpe en Tredegar zetten allemaal uitvoeringen neer waar genoeg te genieten was, maar waar ook delen minder goed uit de verf kwamen. Leyland verraste nog. Als laatste band van de dag kaapten ze de zesde plek weg voor de neus van Carlton Main. Met de Belg Luc Vertommen op de bok gaf de Colliery band uit Yorkshire een goede strakke uitvoering. Toch zullen deze bands minder blij zijn met hun resultaat dan de nummer dertien. Aldbourne Band is lange tijd uit het zicht van de grote kampioenschappen geweest en heeft met David Thornton een ambitieuze dirigent binnengehaald. Met de tweede plek tijdens The Grand Shield werd in mei deelname aan de British Open afgedwongen. De band haalde hun topvorm en dan is er nog steeds een groot verschil in klank met de andere bands, maar Aldbourne was goed geprepareerd en deed braaf wat Thornton bedacht had. Ze hielden zes beter geachte bands achter zich.

Scherprechter
Tenslotte zal de Belgische componist Bert Appermont met veel genoegen terugkijken. 19 uitvoeringen van A Brussels Requiem, waaronder vier absolute topuitvoeringen en een werk dat elke band testte op alle facetten van het spel. Scherprechter was met name het 3e deel. Het prachtige In Memoriam - We shall rise again, emotioneel en met groot respect voor de slachtoffers van de aanslagen op luchthaven Zaventem en een metrostation in Brussel in maart 2016.

De complete uitslag is hier te vinden.